De eerste week
Blijf op de hoogte en volg Melissa
17 September 2015 | Indonesië, Asrama
Een jaar geleden stond deze reis gepland en nu voel ik de warmte en ruik in de Indonesische keuken. Veel geld inzamelingen zijn hieraan vooraf gegaan, de grootste was mijn dansshow ´De wereld danst door´. Een geweldige opbrengst voor dit mooie doel Crea Project Amurang. Nu kan ik mijn creatieve dans uitspattingen delen met kinderen in Tondano. Deze stichting zet zich in om kans arme jongeren een kans te bieden in de maatschappij door middel van educatie en creatieve projecten.
Wat was het een lange reis, naar Amsterdam rijden, 13 uren vliegen naar Singapore, daar 4 uren wachten daarna 3 uren vliegen naar Mondano. We leven in de toekomst, het is hier 6 uur eerder. Bij aankomst op Mondano gelijk een hele andere cultuur. De werknemers roepen naar je omdat ze wat van je willen, maar dankzij de goede woorden van Gerard (coach/begeleider) waren we hierop voorbereid. Ook loodste hij ons snel naar uitgang. Wat een verschil met Singapore. Singapore is best relax, had ik niet verwacht. Dus ik maak me minder zorgen over mijn terugreis.
We kwamen aan bij het hotel, Novotel, hier konden we rustig bijkomen van de reis.
We zijn met 5 leuke meiden. Jara, Dewi, Joyce, Mirthe en Marleen. Stuk voor stuk andere typetjes maar het klikt super!
Ik ben benieuwd naar alles. Ik laat het allemaal op me af komen.
Ik kan nu al zeggen dat ik het jammer vindt dat ik hier maar een maand kan mee maken.
Fijn geslapen in het hotel, wel voel ik dat ik last heb van een jetlag. We werden opgehaald door de Indonesische kameraden van Gerard zij brachten ons met de auto naar Tomohon, de plaats waar Gerard woont.
Spannend is zo'n autorit wel, er word links gereden en scooters halen je van beide kanten in en er word veel getoeterd om te laten weten dat je eraan komt of als je voorrang neemt. Veel verschillende woningen/krotten gezien onderweg. Het is bijzonder hoe deze mensen hier kunnen leven. Het is alsof ik naar een film kijk. Ongelooflijk. De natuur is fascinerend. Ik wilde alles wel zien maar ik kon mijn ogen niet openhouden, ik lag te knikkebollen achterin... Het huisje van Gerard was precies zo als ik in gedachten had. Ik ben zo nieuwsgierig naar ons verblijf in Tondano en eindelijk gingen we die kant op.
Ik schoot vol, samen met Jara, wat een overweldigend welkomstcomité. Alsof we beroemdheden waren. De kinderen gilden en joelden bij iedereen die uit de uitstapten. Zo blij om ons te zien! We stonden tegenover de kinderen en Gerard stelde ons om de beurt voor. En zo blij dat ze waren, het hield niet op, zo aangrijpend. Deze hele reis heb ik voor hun gemaakt... ja, het is het nu al allemaal waard. Na hun liedjes konden we naar ons huisje. Het zag er totaal niet zo uit als in mijn fantasie. Beter zelfs! Een mooi houten blokhut, groot, fijne matrassen. Prima keukentje. De douche/toilet wel zoals verwacht , uit de tobbe water scheppen om door te kunnen spoelen en om jezelf te douchen. Dus al met al ben ik erg positief over ons paradijsje.
We waren uitgenodigd door Pastor Jacob, de 'papa' van alle kinderen. Vrolijke man, grappige lach en vriendelijk. Lekker gepraat met elkaar, fijne mensen hebben we om ons heen.
Iedere nacht is anders hier. Ratten die erg actief zijn in de keuken en komen af en toe ook even op je hoofd zitten, blaffende honden of harde muziek en gillende keukenmeiden!
De eerste zondag waren we verwelkomt in de Katholieke kerk. Jammer dat we er niets van konden verstaan, hierdoor duurde het erg lang. Iedere keer staan, zitten, staan, zitten, na 2,5 uur was het afgelopen.
Gerard wilde met ons naar een boeddhistische tempel. Super grote beelden, mooi en gekleurd. Prachtige foto's kunnen maken. In de verschillende tempels kaarsen en wierook aangestoken en tot mezelf gekomen. Toch even een traan laten gaan. Omdat de reis een impact op me maakt en ik mijn gevoel niet weg wil stoppen omdat het raar is. Moet niet te hard voor mezelf zijn. Het moest er even lekker uit.
We zijn een hechte groep aan het worden. We praten veel, geven elkaar tips, kunnen gewoon zijn wie we zijn. Delen heftige, bijzondere verhalen. Bij sommige zie ik echt al dat ze stappen maken. Laat ons hier maar mooi openbloeien. GroupHug!
Maandag 14sept. zijn we naar een middelbare school geweest afdeling SMA. Een goed gesprek gehad met de directeur. Op de zaterdag ochtend crea en Engelse lessen geven. Yes, nog meer kinderen helpen!!
Toen we terug liepen door de woonwijken werden er van alle kanten BULE BULE geroepen.. dat betekent blanke! Je krijgt hier veel aandacht omdat je een bijzonder uiterlijk. Ook willen ze graag met je op de foto, voor hun status, maar dat moet je niet doen want dan kom je er nooit meer vanaf.
Ook verbaas ik me over het vuil wat langs de straten ligt, zoveel! De verschillende geuren gieren door je neus.
Om 14.00u hadden we onze introductie les. 15 minuten kennis maken met Dans, Muziek, Sport, Toneel en Engels.
Ik stelde mezelf voor en liet wat foto's zien van dansen, familie, baby me en boyfriend. Ze vonden het super leuk om te zien en wilden de foto's t liefst houden. Hun reactie geeft positieve kracht. Toen begonnen met de namendans en heb ik uitgelegd wat ze kunnen verwachten bij mij in de dansles. De meiden en ik hadden allemaal zin in ons lessen want die gingen morgen van start.
Ik dacht dat ik mijn danscombinaties wat moest aanpassen om het makkelijker te maken, maar dat is totaal niet nodig. In onze lessen kwamen we erachter dat de kinderen snel oppikken en veel kunnen. In 1 les heel veel met ze kunnen doen! Echt wauw.. nu kan ik echt naar een mini voorstelling werken. Toen ik dat vertelde werden ze helemaal enthousiast!
Samen met Jara een zang en dans spektakel.
Kippenvel moment: Na mijn dansles kwamen alle kinderen kijken en begonnen ze spontaan een battle. De jongens gingen helemaal los, zo gaaf om te zien! Hier zou echt een dansschool moeten komen, er zit zoveel potentie in deze kinderen. De meiden dansten heel tof en sexy, zo leuk! Elkaar uitdagen, geweldig. En natuurlijk riepen ze: melissa melissa melissa! Dan ben ik echt wel Malu hoor (verlegen), maar goed ik kon niet blijven zitten natuurlijk. Er hing zo'n goede vibe.
Jullie moeten echt de beelden zien. Een onbeschrijflijk mooi moment, wat je met dans allemaal wel niet kan bereiken!
We moesten alle 4 bijkomen in ons huisje, ontladen en knuffelen.
Ja ik praat over 4, want de andere 2 meiden zitten in Amurang. Zij hebben daar hun crea lessen. We zien elkaar weer in het weekend om ervaringen te delen. Een soort coaching bij Gerard. Wel jammer dat we ze niet iedere dag zien zoals de eerste 3 dagen.
Het eten is hier goed. Maar ik ben nu niet helemaal fit, vooral aan de racekak.
Zo dat vind ik wel mooi om mee te eindigen.
Heb geprobeerd om het 'kort' te houden. Iedere dag schrijf ik nog veel meer op in mijn travelboekje.(maar dat blijft voor mezelf:))
Ina sangat indah! (dit is prachtig)
xx
Wat was het een lange reis, naar Amsterdam rijden, 13 uren vliegen naar Singapore, daar 4 uren wachten daarna 3 uren vliegen naar Mondano. We leven in de toekomst, het is hier 6 uur eerder. Bij aankomst op Mondano gelijk een hele andere cultuur. De werknemers roepen naar je omdat ze wat van je willen, maar dankzij de goede woorden van Gerard (coach/begeleider) waren we hierop voorbereid. Ook loodste hij ons snel naar uitgang. Wat een verschil met Singapore. Singapore is best relax, had ik niet verwacht. Dus ik maak me minder zorgen over mijn terugreis.
We kwamen aan bij het hotel, Novotel, hier konden we rustig bijkomen van de reis.
We zijn met 5 leuke meiden. Jara, Dewi, Joyce, Mirthe en Marleen. Stuk voor stuk andere typetjes maar het klikt super!
Ik ben benieuwd naar alles. Ik laat het allemaal op me af komen.
Ik kan nu al zeggen dat ik het jammer vindt dat ik hier maar een maand kan mee maken.
Fijn geslapen in het hotel, wel voel ik dat ik last heb van een jetlag. We werden opgehaald door de Indonesische kameraden van Gerard zij brachten ons met de auto naar Tomohon, de plaats waar Gerard woont.
Spannend is zo'n autorit wel, er word links gereden en scooters halen je van beide kanten in en er word veel getoeterd om te laten weten dat je eraan komt of als je voorrang neemt. Veel verschillende woningen/krotten gezien onderweg. Het is bijzonder hoe deze mensen hier kunnen leven. Het is alsof ik naar een film kijk. Ongelooflijk. De natuur is fascinerend. Ik wilde alles wel zien maar ik kon mijn ogen niet openhouden, ik lag te knikkebollen achterin... Het huisje van Gerard was precies zo als ik in gedachten had. Ik ben zo nieuwsgierig naar ons verblijf in Tondano en eindelijk gingen we die kant op.
Ik schoot vol, samen met Jara, wat een overweldigend welkomstcomité. Alsof we beroemdheden waren. De kinderen gilden en joelden bij iedereen die uit de uitstapten. Zo blij om ons te zien! We stonden tegenover de kinderen en Gerard stelde ons om de beurt voor. En zo blij dat ze waren, het hield niet op, zo aangrijpend. Deze hele reis heb ik voor hun gemaakt... ja, het is het nu al allemaal waard. Na hun liedjes konden we naar ons huisje. Het zag er totaal niet zo uit als in mijn fantasie. Beter zelfs! Een mooi houten blokhut, groot, fijne matrassen. Prima keukentje. De douche/toilet wel zoals verwacht , uit de tobbe water scheppen om door te kunnen spoelen en om jezelf te douchen. Dus al met al ben ik erg positief over ons paradijsje.
We waren uitgenodigd door Pastor Jacob, de 'papa' van alle kinderen. Vrolijke man, grappige lach en vriendelijk. Lekker gepraat met elkaar, fijne mensen hebben we om ons heen.
Iedere nacht is anders hier. Ratten die erg actief zijn in de keuken en komen af en toe ook even op je hoofd zitten, blaffende honden of harde muziek en gillende keukenmeiden!
De eerste zondag waren we verwelkomt in de Katholieke kerk. Jammer dat we er niets van konden verstaan, hierdoor duurde het erg lang. Iedere keer staan, zitten, staan, zitten, na 2,5 uur was het afgelopen.
Gerard wilde met ons naar een boeddhistische tempel. Super grote beelden, mooi en gekleurd. Prachtige foto's kunnen maken. In de verschillende tempels kaarsen en wierook aangestoken en tot mezelf gekomen. Toch even een traan laten gaan. Omdat de reis een impact op me maakt en ik mijn gevoel niet weg wil stoppen omdat het raar is. Moet niet te hard voor mezelf zijn. Het moest er even lekker uit.
We zijn een hechte groep aan het worden. We praten veel, geven elkaar tips, kunnen gewoon zijn wie we zijn. Delen heftige, bijzondere verhalen. Bij sommige zie ik echt al dat ze stappen maken. Laat ons hier maar mooi openbloeien. GroupHug!
Maandag 14sept. zijn we naar een middelbare school geweest afdeling SMA. Een goed gesprek gehad met de directeur. Op de zaterdag ochtend crea en Engelse lessen geven. Yes, nog meer kinderen helpen!!
Toen we terug liepen door de woonwijken werden er van alle kanten BULE BULE geroepen.. dat betekent blanke! Je krijgt hier veel aandacht omdat je een bijzonder uiterlijk. Ook willen ze graag met je op de foto, voor hun status, maar dat moet je niet doen want dan kom je er nooit meer vanaf.
Ook verbaas ik me over het vuil wat langs de straten ligt, zoveel! De verschillende geuren gieren door je neus.
Om 14.00u hadden we onze introductie les. 15 minuten kennis maken met Dans, Muziek, Sport, Toneel en Engels.
Ik stelde mezelf voor en liet wat foto's zien van dansen, familie, baby me en boyfriend. Ze vonden het super leuk om te zien en wilden de foto's t liefst houden. Hun reactie geeft positieve kracht. Toen begonnen met de namendans en heb ik uitgelegd wat ze kunnen verwachten bij mij in de dansles. De meiden en ik hadden allemaal zin in ons lessen want die gingen morgen van start.
Ik dacht dat ik mijn danscombinaties wat moest aanpassen om het makkelijker te maken, maar dat is totaal niet nodig. In onze lessen kwamen we erachter dat de kinderen snel oppikken en veel kunnen. In 1 les heel veel met ze kunnen doen! Echt wauw.. nu kan ik echt naar een mini voorstelling werken. Toen ik dat vertelde werden ze helemaal enthousiast!
Samen met Jara een zang en dans spektakel.
Kippenvel moment: Na mijn dansles kwamen alle kinderen kijken en begonnen ze spontaan een battle. De jongens gingen helemaal los, zo gaaf om te zien! Hier zou echt een dansschool moeten komen, er zit zoveel potentie in deze kinderen. De meiden dansten heel tof en sexy, zo leuk! Elkaar uitdagen, geweldig. En natuurlijk riepen ze: melissa melissa melissa! Dan ben ik echt wel Malu hoor (verlegen), maar goed ik kon niet blijven zitten natuurlijk. Er hing zo'n goede vibe.
Jullie moeten echt de beelden zien. Een onbeschrijflijk mooi moment, wat je met dans allemaal wel niet kan bereiken!
We moesten alle 4 bijkomen in ons huisje, ontladen en knuffelen.
Ja ik praat over 4, want de andere 2 meiden zitten in Amurang. Zij hebben daar hun crea lessen. We zien elkaar weer in het weekend om ervaringen te delen. Een soort coaching bij Gerard. Wel jammer dat we ze niet iedere dag zien zoals de eerste 3 dagen.
Het eten is hier goed. Maar ik ben nu niet helemaal fit, vooral aan de racekak.
Zo dat vind ik wel mooi om mee te eindigen.
Heb geprobeerd om het 'kort' te houden. Iedere dag schrijf ik nog veel meer op in mijn travelboekje.(maar dat blijft voor mezelf:))
Ina sangat indah! (dit is prachtig)
xx
-
17 September 2015 - 13:12
Bri:
Lieve Melis,
Wat een fijn verhaal! Ben zo trots op je! En jij ook op jezelf, dat is helemaal goed om te lezen! Ben nu al benieuwd naar je volgende verhaal!
Love you en beterschap! -
17 September 2015 - 14:56
Willie Gaal:
Mooi om te lezen! Hoop dat je je inmiddels beetje beter voelt.
Fijn dat het je zo goed bevalt.. heel fijn lieverd!
Veel liefs, groetjes XX -
17 September 2015 - 15:27
Jannneke:
Dans...Dans...Dans en deze droom is nu werkelijkheid, ik zat helemaal in je reis verhaal....totdat ...racekak haha.
Geniet...geniet en tot de knuffels lieverd...XXX -
17 September 2015 - 17:19
Hilda:
Lieve Melis, wat fijn dat je t zo goed hebt en hier zo happy van wordt. Heel veel plezier! -
17 September 2015 - 18:09
Hennie:
Lievie,...ik wou dat ik die muis of rat was....om even mee te beleven en te zien en te voelen wat jullie daar mee maken.....geniet er 300 % van...hou van jou,toppertje -
17 September 2015 - 18:59
Stacey:
Wauw melissa het klinkt echt als een super ervaring.
Lekker genieten nog de komende weken.
Kijk uit naar je volgende verslag.
Dikke kus -
17 September 2015 - 21:07
Anouk:
Prachtig Melissa. Er komen vast nog heel veel kippevelmomentjes!
Veel plezier, en hopelijk ben je gauw wat fitter!
Liefs! -
17 September 2015 - 21:55
Henk:
geniet er van Melis. mooi verhaal ,ga zo maar lekker door .topper!!!! -
17 September 2015 - 23:34
Jenny Hoorn:
Hallo
Fijn dat je deze droom waar kunt maken.Lijkt me wel erg eng wat die ratten betreft.
Vooral veel genieten van deze reis. -
18 September 2015 - 07:37
Truus Boomgaardt:
Blijf schrijven en genieten..zie uit naar je volgende verslag..xx Truus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
