Om niet te vergeten

Zit je dan, buiten op een houten bankje, m'n benen onder een dekentje tegen de muggen, s' ochtends vroeg en 30 graden. Lege bintang flessen op tafel, opgerookte kretek en een afgebrande kaars met als onderzetter een hartje met onze namen. Het was een gezellige laatste avond gister.

Ik kon niet meer slapen, ik weet dat dit de laatste dag is met de kinderen. Een hele speciale dag!

Je ziet de kinderen in hun uniform voor ons huisje langs lopen. Je ziet ze kijken; zou ik wel of niet even zwaaien, ja, ze ziet ons! En je ziet ze blij verder lopen. Het heeft voor het eerst sinds 9 maanden geregend vanacht. Je ziet dat de grond vochtig is en dat de musjes het heerlijk vinden.

Alles wat je ziet, doet en hoord is de laatste keer.
Ik heb al eens afscheid genomen maar dat wil niet zeggen dat dit het zelfde is of makkelijker zal gaan. Integendeel.
Ik had deze extra weken alleen maar kunnen dromen. Ik voel me heel erg gelukkig. Als je dan de vraag krijgt; wat vind je het mooiste wat er is gebeurd in je les?
Dan schiet er een gevoel omhoog waar ik gelijk tranen van in m'n ogen krijg, een brok in m'n keel. Dat zegt al genoeg. Ik kan het nog niet specifiek vertellen wat het mooiste is want er waren meerdere momenten. Dat ik zo kan genieten van kinderen die m'n dansen dansen aan de andere kant van de wereld en een gevoel uitdrukken en een twinkel in hun ogen hebben en me aankijken, om liefde vragen. Dat ze nog meer willen leren. Dat ik het gevoel heb dat we elkaar begrijpen met weinig woorden. Dat ik dit nog veel en veel langer en meer wil doen. Dat ik zo kan genieten en fijn kan terug kijken, dat is al 1 ding wat me raakt. Ik zou ze zo graag even mee naar huis willen nemen. Ik ga ze vanavond allemaal heel erg knuffelen en dan nog even een mooi feestje maken zodat de tranen weg geslikt, eruit gedanst en gezongen kunnen worden en dat we juist heel veel gaan lachen! Want het is mooi geweest!

Wat ik het meeste ga missen?
Ik ga de hele dag missen, de hele routine.
S' nachts wakker worden van brommer geluiden, ratten, geschreeuw en geroggel in de steeg, kei harde muziek, de bel, de kerk.
Opstaan wanneer ik wil. Naar de markt gaan, aangekeken en na geroepen worden. Buiten ontbijten, geroosterd brood en krackertjes met stroop. Kijken of er water en stroom is ja of nee.
Dat je om 13.00u en om 19.00u aan tafel kan. Waar lieve mensen voor je in de keuken staan die graag even met je willen proberen te praten, ze willen je helpen en leren koken op hun manier. En Freddie die van ons wilt leren en ook veelste vaak sorry zegt als hij het niet begrijpt of het eten iets later komt brengen. Rijst, ayam sate of kecap, big fish en water meloen.

Het doen en laten van de meiden. Hun creativiteit, hun sterke karakters en wijsheden. De gezelligheid en alles kunnen delen. Maar ook irritaties en het een dag later uitspreken. Kan er nu al om lachen.
Een les voorbereiden en het lesgeven aan deze kinderen. De grapjes die we kunnen maken terwijl we elkaars taal niet spreken. Het samenwerken met hun. Ze heel blij zien met iets kleins. Een kijkje nemen in hun leven, elkaar steeds beter leren kennen. 1 op 1 momentjes, dat ga ik missen.

Het simpele douchen en de was doen met de hand waar je de tijd voor kunt nemen omdat de tijd hier meer lijkt maar toch ook zo voorbij is. Geen tv hebben en leven in het nu. De ontwikkelingen bij iedereen.
Een Stefanus die je meeneemt naar mooie dingen en je een leuke dag geeft. Een Dotz die even een praatje komt maken en alles pelan pelan doet. Oom Nuss die je verwent met z'n sieraden en voor je klaar staat met z'n toffe leren jackie. Pastoor Jacob met z'n lachje en ons uitnodigt voor niet zulke leuke feestjes en natuurlijk z'n sopie.
De gezellige avondjes met een valse gitaar, luisteren naar de indo liedjes en het plezier wat ze hebben. Gewoon er gezellig bij zitten.
Bintang drinken met chippies en nootjes, een Magnum halen voor 90 cent, witte koffie en een kretek.
Een cola drinkende Gerard. Een bezorgde goed bedoelde beetje verwende op z'n strepen kunnen staan die Gerard. Opa Gerard waar je altijd bij terecht kan en de fijne coach gesprekken bij kunt hebben.

De mislukte lelijke, mooie honden op straat, de slingerende wegen met gaten, de scooters die links en rechts rijden, het getoeter met inhalen en de disco microletten. Denken over m'n leven in Nederland en even skypen met vrienden en familie. De fantastische natuur en waanzinnige uitzichten. De zee met het fascinerende onder water leven. Het mooie soms te warme weer. De momenten dat je je heel even beroemd voelt. Dat ik een mooie huid kan hebben. De waardering en de liefde.
Het rond lopen door Asrama. De Indonesische woordjes maar vooral; Bagus ee!

De hele dag ga ik missen.